Kraj pochodzenia: Francja
Przeznaczenie użytkowe: pies do towarzystwa, dobry stróż
Klasyfikacja FCI: grupa IX - psy do towarzystwa sekcja 11. psy bojowe małego formatu, nie poddawane próbom pracy

Wrażenie ogólne: typowy pies bojowy małego formatu. Potężny w swej małej postaci (multum in parvo), proporcjonalnie krępy, krótkowłosy, o krótkim pysku i płaskim nosie, stojących uszach i krótkim z natury ogonie. Musi mieć wygląd psa żywego, inteligentnego, bardzo muskularnego, o zwięzłej budowie i solidnym kośćcu.

Usposobienie i charakter: towarzyski, wesoły, sprawny i aktywny. Szczególnie przywiązany do swoich właścicieli i do dzieci.

Głowa: znacząco duża, szeroka i graniasta. pokrywająca ją skóra powinna tworzyć prawie symetryczne fałdy i zmarszczki. Głowa buldoga francuskiego charakteryzuje się szczególnym cofnięciem partii szczękowo-nosowej, wynikiem czego czaszka zyskała tyle na szerokości ile straciła na długości.

Mózgowioczaszka: szeroka, prawie płaska, czoło bardzo wypukłe. Łuki brwiowe wydatne, oddzielone bruzdą, szczególnie głęboką między oczami. Bruzda nie może przedłużać się na czoło. Guz potyliczny bardzo słabo rozwinięty.

Stop: wyraźnie zaznaczony

Część twarzowa czaszki:

Nos: szeroki, bardzo krótki, nozdrza szeroko otwarte i symetryczne, ukośnie skierowane do tyłu. Ich położenie jak i zadarty nos muszą umożliwić swobodne oddychanie. 

Kufa: bardzo krótka, szeroka, pokryta symetrycznymi, schodzącymi na fafle fałdami (stanowi 1/6 całkowitej długości głowy). 

Szczęki: szerokie, kwadratowe, potężne. Żuchwa tworzy łagodny łuk zachodzący przed szczękę górną. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy jest limitowane przez wygięcie jej ramion. 

Zęby: siekacze żuchwy w żadnym wypadku nie mogą być cofnięte w stosunku do siekaczy szczęki górnej , tworzą łuk i nie mogą wykazywać jakichkolwiek bocznych skrzywień. Przesunięcia łuków szczęk względem siebie nie można ściśle określić. Ważne jest aby warga górna stykała się z dolną tak, by całkowicie zakrywać zęby.
 
Fafle: grube, nieco luźne i czarne. Warga górna styka się z dolną na środku jej długości i zakrywa całkowicie zęby, które nie mogą być widoczne. Górna warga oglądana z profilu jest opadająca i zaokrąglona. Język nigdy nie może być widoczny.
 
Policzki: mięśnie policzkowe dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe. 

Oczy: o żywym wyrazie, osadzone nisko, daleko od nosa, a szczególnie od uszu, ciemne, dość duże, okrągłe, nieco wypukłe, bez widocznego śladu bieli gdy zwierzę patrzy na wprost. Brzegi powiek bezwzględnie czarne.

Uszy: średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcu. Osadzone wysoko na głowie, lecz niezbyt blisko siebie i noszone prosto. Małżowina uszna skierowana do przodu, tak że widać wnętrze ucha. Skóra gładka i miękka w dotyku.

Szyja: krótka, lekko zakrzywiona, bez wiszącego podgardla.

Tułów: Linia grzbietu: wznosi się łagodnie ku górze aż do osiągnięcia lędźwi, by następnie szybko opaść w kierunku ogona. Tę najbardziej pożądaną linię warunkuje krótki odcinek krzyżowy. Grzbiet: szeroki i muskularny. Krzyż: krótki i szeroki. Zad: ścięty. Klatka piersiowa: cylindryczna i głęboka. Boki klatki beczkowate, bardzo zaokrąglone. Pierś: szeroka. Brzuch i boki: podciągnięte ale nie podkasane.

Ogon: krótki, osadzony nisko na zadzie, przyklejony do pośladków, gruby u nasady, zawęźlony lub naturalnie złamany i zwężający się ku końcowi. Nawet w akcji musi pozostawać poniżej linii poziomej wyznaczonej przez nasadę ogona. Ogon dłuższy (nie przekraczający końca stawu skokowego), złamany i cienki dopuszczalny ale nie pożądany.

Kończyny przednie: widziane z profilu i z przodu proste. Łopatka i ramię: krótkie, grube i okazale muskularne. Ramię krótkie, łokieć ściśle przylegający do tułowia. Przedramię: krótkie, dobrze zaznaczone, proste i muskularne. Nadgarstek i śródręcze: solidne i krótkie. Łapy: okrągłe, małe, "kocie", dobrze przylegające do podłoża, lekko skręcone na zewnątrz. Palce dobrze zwarte, pazury krótkie, grube i wyraźnie oddzielone. Poduszeczki twarde, grube i czarne. U osobników pręgowanych pazury powinny być czarne. U łaciatych i płowych pożądane ciemne, tolerowane jasne.

Kończyny tylne: mocne i muskularne, nieco dłuższe od przednich, przez co zad jest nieco uniesiony. Postawa nóg pionowa z profilu i z tyłu. Udo: muskularne lecz niezbyt zaokrąglone. Staw skokowy: nisko zlokalizowany o niezbyt ostrym kącie ani nazbyt stromy. Śródstopie: silne i krótkie, buldog francuski rodzi się bez wilczych pazurów. Łapa: dobrze zwarta.

Chód: swobodny, naturalny, kończyny przemieszczają się równolegle do linii środkowej ciała.

Szata: sierść krótka, gęsta, błyszcząca i gładka. Umaszczenie: płowe (wszystkie odcienie od czerwieni do koloru kawy z mlekiem), pręgowane, łaciate, psy całkowicie białe są klasyfikowane jako "płowy pręgowany z dominującą ilością znaczeń". Pies posiadający bardzo ciemne nos i oczy otoczone ciemnymi powiekami, może posiadać niewielkie braki w pigmentacji pyska jeżeli jest to wyjątkowo ładny okaz..

Wzrost i waga: wzrost nieokreślony we wzorcu, waga nie mniejsza niż 8 kg i nie większa niż 14, proporcjonalnie zbudowany osobnik mieści się w tym przedziale.

Wady: każde odchylenie od powyższego opisu uznawane jest jako wada w stopniu zależnym od jej istoty:

- nos ściśnięty, wąski z chronicznym charczącym oddechem; nie schodzące się wargi; jasne oczy; podgardle; odstające łokcie; staw skokowy stromy lub poddany do przodu; ogon wzniesiony, zbyt długi lub nienaturalnie krótki; szata cętkowana; włos nazbyt długi; odbarwione wargi; nieprawidłowy chód.

Poważne wady:

- widoczne siekacze przy zamkniętym pysku; "wylatujący" język przy zamkniętym pysku; pies o sztywnym ruchu przednich kończyn; braki pigmentacji na głowie płowych osobników; przekroczenie lub niedostateczne waga.

Wady dyskwalifikujące:

- oczy niejednakowego koloru; nos o barwie innej niż czarna; zajęcza warga; pies, u którego żuchwa układa się za szczęką górną; stale widoczne zęby przy zamkniętym pysku; uszy nie noszone prosto; okaleczenia uszu, ogona, tylnych kończyn; ostrogi (wilcze pazury); szata koloru: czarna podpalana, mysia, kasztanowata; brak ogona.

UWAGA: samce musza mieć oba jądra całkowicie zstąpione do moszny, wyraźnie w niej widoczne.